ASUS Fonepad może i nie jest telefonem – ale nikt nie mówił, że nie-telefon nie może dzwonić. Ten 7-calowy tablet jest chyba idealnym dowodem na osiągnięcie świetnego porozumienia między ceną, a oferowaną jakością. Zobacz, jak Fonepad radził sobie w testach redakcyjnych.

Skrótem, czyli wideorecenzja ASUS Fonepad

Budowa i jakość wykonania

Jeden z najprzyjemniejszych „7-calowców”

Fonepad stanowi doskonale wyważony kompromis między jakością, rodzajem użytych materiałów i wyjściowym produktem, który w ręce trzyma się wyjątkowo przyjemnie. Relatywnie skromne wymiary (196,4×120,1×10,4 milimetra przy masie 340 gramów) są w pełni akceptowalne w każdym ułożeniu. Ergonomiczne, Fonepad może nie jest ideałem, ale też trudno na poważnie się do czegoś przyczepić. Sprzęt sprzedawany jest w srebrno-czarnej wersji kolorystycznej (występuje też okaz złotawy) razem z VersaSleeve 7, czyli dedykowanym pokrowcem. Fajna sprawa. Swoją drogą; do redakcji przyszedł mój wymarzony, „monochromatyczny” zestaw, czyli czerń i szarość. Prezentuje się to nadzwyczaj estetycznie.

ASUS zdecydował się połączyć aluminiowe plecki z plastikową klapką na górnej krawędzi, mającej za zadanie osłaniać slot na kartę SIM i kartę microSD. Fajne rozwiązanie, wygodne, choć po odsłonięciu mamy bezpośrednio dostęp do jednej z płytek – i to jest złe. Łatwiej tablet w ten sposób uszkodzić. Już w pierwszej chwili miałem przynajmniej kilkanaście wymyślnych pomysłów na skuteczną destrukcję. Pomijam też to, że wcześniej czy później z pewnością bym ją zgubił. Nie wiem jak Wy, ale ja tego typu rzeczy gubię zawsze. Zawsze.

Frontowa ściana Fonepada to przede wszystkim wyświetlacz, trzy systemowe przyciski ekranowe i logo ASUS-a. Przyciski zostały dobrze osadzone w obudowie. Pewnie. Nie latają, naciska je się w sposób niewymagający dodatkowej siły. Umożliwiają też płynną zmianę głośności w trakcie prowadzenia rozmów telefonicznych. Na dolnej krawędzi znajdziemy złącze Micro USB.

W gruncie rzeczy design jest zbliżony do Nexusa 7, również powstającego w fabrykach ASUSa, jednak tym razem producent zrezygnował z implementacji świetnego, gumowego pokrycia na tylnym panelu. Zamiast tego, jak już wspominałem, otrzymujemy aluminium, które poza wytrzymałością względem uszkodzeń mechanicznych oferuje też lepszą dystrybucję ciepła. Ani razu Fonepad nie nagrzał się w sposób nieprzyjemny, w sposób, który uniemożliwiałby komfortowe użytkowanie.

Wariant europejski został wyposażony w aparat o rozdzielczości trzech megapikseli, zdolny do rejestrowania wideo w jakości HD Ready (1280x720p). Nie jest to wynik rekordowy, choć trzeba przyznać, że Fonepad potrafi całkiem nieźle oddać szczegóły na fotografiach. Na ściance frontowej znajdziemy z kolei aparat z matrycą 1,2-megapikselową.

Przykładowe filmy:

Ekran

Przyzwoity IPS

Ekran został wykonany w technologii In-Plane Switching i cechuje się rozdzielczością 1 280 x 800 pikseli, co przy 7-calowej przekątnej przekłada się na gęstość 216 PPI – to dobry wynik, który nie męczy oczu. Czcionki są ostre i wyraźne, a dzięki zastosowaniu panelu IPS również na kąty widzenia nie mogę narzekać. Nie można mówić o gęstości pikseli żywcem wyjętej z PadFone’a Infinity, ale w żadnym wypadku nie jest źle.

Producent dołącza do oprogramowania bazowego aplikację, która umożliwia sterowanie barwami; ich nasyceniem, odcieniem i wszelkimi podobnymi aspektami. Intrygujące jest natomiast to, że zaraz po wyciągnięciu z pudełka wyświetlacz Fonepada wydał mi się wyjątkowo ciepły – temperatura barwowa jest tu zauważalnie wyższa, niż w przypadku wielu innych tabletów. Ekran jest wystarczająco czuły (dziesięć punktów nacisku), bez wysiłku realizuje wszystkie polecenia użytkownika.

Za pewną wadę Fonepada mogę uznać maksymalną jasność bieli, wynoszącą jedynie 205 cd/m2, przy jasności minimalnej utrzymanej na poziomie 24 cd/m2. Na szczęście nierównomierność sięga tylko 8%, co jest wartością dopuszczalną.

ASUS zadbał tez o obecność czujnika natężenia podświetlenia, który sprawuje się bardzo efektywnie.

Wyposażenie

Za tę cenę? Rewelacja

Nie musisz martwić się o modem zewnętrzny; Fonepad obsługuje większość dostępnych na rynku kart Micro SIM. Podpinałem do niego te z sieci Play, Orange i Heyah, gdzie każdorazowo tablet sam dobierał ustawienia APN-ów i bez wysiłku łączył się z Internetem. Nie trzeba było też wyłączać urządzenia między podmianą kolejnych kart. Fonepad jest też kompatybilny z Aero2, choć konieczne będzie ręczne określenie parametrów sieci.

Przejdę od razu do rozmów, bo te są jednym z najistotniejszych funkcji ASUS Fonepada. W kwestii komfortu – czuć, że to urządzenie większe, niż przeciętny smartfon. Na ulicy wywołuje wręcz niezdrowe zaciekawienie, jeśli decydujemy się na prowadzenie konwersacji bez zestawu słuchawkowego. Nie wyobrażam sobie używania Fonepada codziennie, bo po pierwsze słuchawki Bluetooth są jednymi z najbrzydszych urządzeń na świecie, a po drugie – sam tablet jest zbyt duży. Na plus trzeba jednak zapisać niską wagę sprzętu.

Jakość dźwięku jest wysoka i przy odpowiednim zasięgu dociera do nas bez zakłóceń. Ot, po prostu niczym nie różni się od telefonu komórkowego. Ekran wybierania numeru, historia połączeń i wszystkie inne tego rodzaju aspekty działają doskonale.

Do Wi-Fi nie ma zastrzeżeń. Fonepad moją sieć domową łapał szybko, adres IP pobierał błyskawicznie, a i na zasięg nie mogłem narzekać. Wyniki są zbliżone do tych z Xperii Tablet Z – aplikacja Wi-Fi Analyzer pokazywała maksymalną czułość przy routerze, pozostawała na części zielonej pięć metrów od niego (dwie ściany), a kolor żółty pojawiał się dopiero w odległości przekraczającej dziesięć metrów (i trzy, cztery ściany po drodze).

Bluetooth i GPS działają bez zarzutu. Ten ostatni był w stanie w otwartej przestrzeni określić pozycję w przeciągu kilku chwil, natomiast w bardziej zastawionej lokalizacji nie trwało to dłużej, niż 60-90 sekund. Nie jest to zatem dodatek wciśnięty na siłę, a pełnoprawna, użyteczna funkcjonalność.

Niestety, wygląda na to, Fonepad nie wspiera funkcjonalności USB OTG. Możliwe, że będzie działać po roocie, jednak na XDA-Developers temat pozostaje otwarty.

Akumulator

Rekompensuje wszystko, co mogłoby Ci się nie podobać

Nie będę ukrywać, że to najlepsza cecha Fonepada. Jednordzeniowy procesor i niska jasność ekranu znalazły odzwierciedlenie w długiej żywotności akumulatora, zdecydowanie wykraczającej poza standardowe ramy większości tabletów i smartfonów. ASUS zrobił po prostu sprzęt dla osób zmęczonych ciągłym ładowaniem; w ciągu godzinnej rozmowy telefonicznej straciłem jedynie dwa procent energii. A to tylko jeden z przykładów.

ASUS wprowadza tu też rozmaite programowe tryby oszczędzania energii, ograniczające wydajność (do 25 procent) celem wydłużenia czasu pracy. Wszystkie testy wytrzymałościowe przeprowadzaliśmy na jasności 120 cd/m2.

Wydajność / Funkcjonalność

Do pracy wystarczy. Do gier też, ale nie najnowszych

W całym systemie widoczna jest nakładka ASUS-a, realizowana moim zdaniem trochę pośpiesznie. Nie chodzi tyle o funkcjonalność, do tej nie mam zastrzeżeń. Często nawet okazywała się bardziej efektywna, niż natywne rozwiązania Google’a. Problem leży tylko w designie, który lepiej pasowałby do minionej epoki – charakterystyczne, ukośne paski w tle klawiatury i na wszystkich belkach funkcyjnych doprowadzały mnie po pewnym czasie do szału. Ale, skoro już jestem przy klawiaturze: jest świetna do szybkiego pisania. Mamy możliwość przełączenia jej na tę klasyczną z Androida 4.1.2 Jelly Bean, jednak (nawet mimo wspomnianego wyglądu) nie miałem na to najmniejszej ochoty.

ASUS jest przy tym firmą, która zazwyczaj dba o swoich „mobilnych” klientów, dlatego też jestem przekonany o udostępnieniu aktualizacji do 4.2 w niedalekim czasie.

Urządzenie działa pod kontrolą jednordzeniowego procesora Intel Atom Z2420 o częstotliwości taktowania 1,2 GHz i układzie graficznym PowerVR SGX540. Całość wspomagana jest przez gigabajt pamięci RAM i od 8 do 16 gigabajtów pamięci wewnętrznej, przy czym – w tej drugiej wersji – dla użytkownika dostępnych jest około 12 GB. Dodatkowo, za sprawą aplikacji Life Time, otrzymujemy pięć gigabajtów miejsca w chmurze ASUS WebStorage.

To jeden z licznych programów, jakie ASUS dołącza do tabletu. Jak zwykle bywa w takich przypadkach, część z nich się przydaje – część zupełnie nie. Na szczęście, możemy niechciane tytuły bezproblemowo odinstalować. Oto lista tych najbardziej użytecznych:

• ASUS Splendid – znana z monitorów tej firmy funkcja optymalizacji ustawień ekranu,
• ASUS Story – tworzenie albumów fotograficznych,
• ASUS Studio – banalny edytor zdjęć,
• AudioWizard – modyfikowanie profili dźwiękowych, equalizer,
• BuddyBuzz – agregat informacji z sieci społecznościowych,
• MyBitCast – program do notatek,
• MyPainter – prosty program do rysowania,
• StickyMemo – elektroniczny odpowiednik biurowych „żółtych karteczek”.

ASUS umożliwia też przenoszenie poszczególnych aplikacji na kartę pamięci.

Wydajnościowo Atom nie jest gigantem, ale wystarczy do pracy w stu procentach. Słuchanie muzyki, przeglądanie arkuszy kalkulacyjnych, dużych plików PDF, uruchomienie kilkunastu kart w przeglądarce – ze wszystkimi tymi sprawami CPU od Intela radziło sobie świetnie. Udało mi się też uruchomić na nim niektóre zaawansowane gry, choć musicie być świadomi „odgórnej” niekompatybilności z częścią tytułów ze stajni EA i Gameloftu (i nie tylko). Wynika to już z samej specyfiki Atoma.

Ewentualne „czkawki” przy standardowym użytkowaniu zdarzyły mi się raz, może dwa. Tablet działa nadspodziewanie płynnie, co oznacza, że da się zrobić dobry sprzęt w dobrej cenie. Bo nie oszukujmy się: Fonepad nie jest drogi, zwłaszcza, jeśli popatrzymy na szeroką gamę dodatków. Do surfowania po sieci służy domyślna przeglądarka Androida, choć na innym panelu znajdziemy też zainstalowanego Google Chrome. Obydwa programy działają na podobnym, szybkim poziomie.

Benchmarki nieszczególnie cenią sobie moc obliczeniową jednordzeniowego Atoma, plasując go mniej więcej w połowie wszystkich kategorii.

Tablet wyposażony w MX Playera i najnowsze kodeki radzi sobie ze wszystkimi plikami 720p i większością 1080p; odpadają tylko te z dźwiękiem DTS. Fonepad nie jest też w stanie odtworzyć plików w rozdzielczości 4K (ani 3840×2160, ani 4096×1716 pikseli).

Testowane pliki:

• mkv, 480p, xvid, 1mbps, he aac, napisy
• mkv, 720p, h264, 600kbps, aac / mp3 dual audio
• mp4, 720p, h264, 3mbps, aac
• mkv, 720p, h264, 3mbps, vorbis, napisy
• mp4, 720p, h264, 6mbps, ac3
• mkv, 1080p, h264, 10mbps, dts (problemy z audio)
• mts, 1080p, h264, 12mbps
• mkv, 1080p, h264, 40mbps
• mp4, 4K (3840×2160), h264, 34mbps (nie odtwarza)
• mp4, 4K (4096×1716), h264, aac, 35mbps (nie odtwarza)

Podsumowanie, ocena i opinia

Fonepad jest dowodem na to, że nie tylko pod przywództwem Google da się zrobić dobry tablet. Przypadła mi do gustu nie tylko forma zewnętrzna urządzenia, ale też jego nadspodziewanie płynne zachowanie i dobra wydajność w tych grach, które udało się uruchomić (bez trudu ruszył m.in. Asphalt 7).

Problemem jest natomiast sam Intel Atom, bo o ile umożliwia osiągnięcie rekordowych czasów pracy na baterii, to miewa właśnie problemy z kilkoma popularnymi tytułami. Na minus można zapisać również brak HDMI i MHL, Androida 4.1.2 (który jednak działa świetnie) i tę felerną klapkę osłaniającą gniazda SIM i microSD.

Fonepad jest jednym z niewielu urządzeń na rynku, które cechują się idealnym stosunkiem ceny do jakości. Nic, tylko brać, jeśli zależy Wam na modemie 3G, rozmowach i odpowiednio pojemnym akumulatorze.

Wyróżnienie redaKcji techManiaK.pl

Tablet zasługuje naszym zdaniem na wyróżnienie “Dobry zakup“.

Alternatywne propozycje

Obecnie tylko Nexus 7 3G, o ile możesz zrezygnować z funkcji dzwonienia i wystarczy Ci sam internet mobilny. Miłośnicy tańszych rozwiązań sięgnąć jeszcze mogą po budżetowy GOCLEVER TAB M723G z modemem Dual-SIM. Innymi opcjami są rozmaite phablety, czyli nieco rozdmuchane smartfony, cechujące się często przekątną rzędu sześciu cali.