Nieco historii

Pamiętam kiedy dobre kilka lat temu pracę w moim biurze sparaliżowała prosta gra przygodowa z kategorii „point and click”, o nieco dziwnym tytule „Samorost”. Opowiadała ona o perypetiach sympatycznego ludka, który musiał uratować swoją planetoidę przed zderzeniem z inną planetoidą. Grafika i świat przedstawiony w grze były mocno abstrakcyjne, co w połączeniu z ciekawymi zagadkami do rozwiązania potrafiło przyciągnąć graczy na dłuższy czas. Nikt nie zwracał wtedy specjalnie uwagi na twórców gry – czeski zespół pod nazwą „Amanita Design”. W 2009 roku ten sam zespół wydał kolejną grę przygodową: „Machinarium”, która również stała się bardzo popularna i zdobyła nawet kilka nagród na różnych festiwalach. Jakiś czas później, gra została przeportowana na iPada 2, a w tym miesiącu pojawiła się również jej edycja dla Androida.

Gameplay na początek

Interesująca fabuła

Akcja gry osadzona jest w surrealistycznym, nieco steampunkowym, świecie. Nie jest on zdecydowanie przykładem barwnej i tętniącej życiem rzeczywistości, a raczej miejscem podupadającym, być może po jakiejś katastrofie, które czasy świetności ma już dawno poza sobą. Jedynymi jego mieszkańcami są roboty – przedziwne twory, wyglądające jakby zbudowane były ze złomu, ale obdarzone ludzką inteligencją oraz ludzkimi przywarami. Naszym bohaterem jest również robocik, który na początku historii zostaje niesłusznie wygnany z miasta i wywieziony na wysypisko śmieci. Szybko jednak zbiera się do kupy (dosłownie) i postanawia wrócić aby odegrać się na swoich prześladowcach. Są nimi trzej nieprzyjemni typkowie w czarnych czapkach, którzy nie dość, że uwięzili dziewczynę naszego bohatera, to jeszcze zatruwają życie innym mieszkańcom, a jak się później okazuje, planują także wysadzenie w powietrze najwyższej wieży w mieście. Więcej szczegółów fabuły nie będę zdradzał, dodam tylko, że mimo iż jest ona dość krótka i liniowa, to wystarcza na parę godzin naprawdę dobrej zabawy.

Warto dodać, że cała fabuła przesycona jest humorem. Spotykamy np. robota inwalidę, który jeździ na wózku z powodu nienaoliwionego stawu, czy buszujące po mieście mechaniczne zwierzaki, natomiast miejscem gdzie nasz bohater przechowuje ekwipunek jest… jego własny brzuch.

Obsługa i interfejs

Sterowanie oraz interfejs w grze są bardzo proste i intuicyjne – dotykamy po prostu miejsca do którego chcemy się udać lub na przedmiot który chcemy podnieść. Użycie przedmiotu polega na przesunięciu go z inwentarza na jakieś miejsce lub postać. W trakcie rozgrywki można i nawet czasem trzeba łączyć ze sobą kilka przedmiotów – robi się to również przez przeciągnięcie jednego obiektu na drugi. Interakcja z innymi postaciami jest równie prosta – polega na konwersacji w postaci rysunkowych „dymków”, które jasno i czytelnie obrazują intencje „mówiącego”. Ponadto już na początku odkryjemy, że nasz bohater ma ciekawą „funkcjonalność”: może wydłużać i kurczyć swój tułów, co pozwala mu sięgać w miejsca normalnie niedostępne i zmusza graczy do większego kombinowania.

Przez cały czas mamy dostęp do funkcji zapisu i odczytu gry, przy czym godne odnotowania jest, że stan rozgrywki zapamiętywany jest automatycznie w momencie wyjścia z programu. Jeżeli niektóre zagadki okażą się zbyt trudne, to w każdej lokalizacji dostępna jest jedna podpowiedź rysunkowa w formie dymku. Można również zagrać w prostą grę zręcznościową aby odblokować specjalną księgę, która zawiera bardziej szczegółowe podpowiedzi do zagadek na danej planszy, ale wciąż nie podaje gotowego rozwiązania „na tacy”.

Łamigłówki

Oprócz tradycyjnych, będących częścią fabuły, zagadek do rozwiązania, co pewien konieczne jest rozwiązanie drobnej łamigłówki. Najczęściej zabezpieczone są w ten sposób różne urządzenia: drzwi automatyczne, windy, podnośniki itp. Większość z nich jest dość prosta, choć poziom rośnie proporcjonalnie, wraz z postępami w grze. W pewnym momencie, musimy też zagrać w grę podobną do „kółko i krzyżyk”. W innym miejscu czeka nas z kolei wyzwanie w postaci prostej gry zręcznościowej. Chociaż nie wszystkim muszą się one podobać, dla mnie te łamigłówki i nietypowe zadania były bardzo interesującym dodatkiem.

To co najlepsze, czyli dźwięk i grafika

Muszę przyznać, że oprawa to chyba największa zaleta opisywanej gry. Wszystkie lokalizacje opierają się na przepięknej, ręcznie rysowanej grafice, która wszędzie zachowuje swój specyficzny klimat i pasującą do niego sepiową kolorystykę. Grafika jest pełna drobnych, często animowanych detali, przez co świat dookoła „żyje”, zachęcając do eksplorowania i sprawdzania które elementy otoczenia są interaktywne. Wiele z tych elementów jest bardzo drobnych, także do pełnego komfortu obsługi przydaje się spory, przynajmniej 7-calowy ekran.

Oprawa dźwiękowa stoi również na wysokim poziomie. Większość lokalizacji ma w tle swoją własną muzyczkę, która nie nudzi się nawet przy dłuższym słuchaniu i znakomicie umila zabawę. Elementy mechanicznego świata również wydają swoje odgłosy, przy czym przeważnie jest stuk metalu, syk pary czy skrzypienie zardzewiałych przekładni, które doskonale podkreślają klimat.

Co mnie denerwowało

Podczas gry nie zauważyłem żadnych poważniejszych błędów ani uchybień. Denerwujący jest fakt, że nie można przerwać marszu naszego bohatera we wskazane miejsce, czasem więc, kiedy nieopatrznie klikniemy nie tam gdzie chcieliśmy, przyjdzie nam chwilę poczekać. Raz zdarzyło mi się też, że „rozjechała” się grafika jednej z łamigłówek, ale szybki restart gry naprawił problem. Nieco uciążliwy jest fakt, że gra wyświetla się w trybie poziomym, ale ekran w systemie jest faktycznie obrócony pionowo, przez co dolna belka znajduje się na prawej krawędzi obrazu, gdzie nietrudno jest ją przypadkowo dotknąć.

Podsumowanie

Nie da się ukryć, że rynek gier przygodowych na Androida mocno kuleje. Mamy zalew gier typu „hidden object”, ale mało jest klasycznych produkcji, gdzie wykonujemy konkretne, połączone w logiczną całość zadania, nawiązując przy tym interakcję z otoczeniem i innymi postaciami.

Chociaż „Machinarium” nie była projektowana dla urządzeń mobilnych, to technologia w której została oryginalnie wykonana (Flash) sprawiła, że port na Androida obsługuje się znakomicie i gra przy okazji nie zajmuje wiele miejsca (około 180MB). Dodając do tego znakomitą oprawę artystyczną oraz ciekawe zagadki do rozwiązania otrzymujemy murowany hit w kategorii gier przygodowych. Potwierdza to zresztą wysokie miejsce w rankingu Google Play, które gra zdobyła w stosunkowo krótkim czasie. Aktualnie cena gry to 17 zł i uważam, że zdecydowanie warta jest ona tych pieniędzy.