Nie tylko Apple jest w stanie stworzyć tablet z genialnym ekranem, zamknięty w smukłej obudowie. Dell XPS 12 (9250) posiada fantastyczny wyświetlacz 4K, głośniki stereo i klawiaturę w zestawie. Czy ten sprzęt za ponad 6 tys. złotych ma jakieś wady?

Obudowa i jakość wykonania

Uwielbiam moment wyjmowania nowego sprzętu z pudełka. Zwłaszcza, kiedy dotyczy to urządzenia pokroju hybrydy Dell XPS 12 (9250). Sprzęt, ze względu na swoją cenę robi bardzo dobre pierwsze wrażenie. Nowoczesność tej linii podkreślają bardzo wąskie ramki biegnące dookoła ekranu (przekątna wynosi 12,5 cala) oraz niezwykle cienka konstrukcja. XPS 12 mierzy zaledwie 8 mm grubości, więc w gruncie rzeczy zalicza się do bardziej do grona tabletów niż komputerów osobistych.

Waga w tym przypadku także ma ogromne znaczenie. Urządzenie — tablet wraz z klawiaturą, waży 1,27 kg, co daje pełną wygodę noszenia go w torbie lub plecaku. Sam tablet waży około 790 gramów i pod tym względem Dell XPS 12 niewiele różni się od swoich bezpośrednich konkurentów, ważąc mniej więcej tyle samo, co hybryda Microsoft Surface Pro 4 i Lenovo ideapad MIIX 700, a mniej niż ich odpowiedniki, takie jak Kruger&Matz Edge 1160/1161. XPS 12 jest też niewiele cięży od biznesowego Lenovo ThinkPada Helix 2, choć ten posiada mniejszy ekran.

Warto jednak pamiętać o tym, że z zewnątrz tablet Della nie posiada żadnych elementów z aluminium czy metalu, w odróżnieniu od hybrydy Microsoftu, Lenovo czy Kruger&Matza — w każdym z tych przypadków urządzenia posiadają metalowe obudowy, które rozbudowano o dodatkową podstawkę, co naturalnie przekłada się na większą wagę urządzenia.

W przypadku XPS-a 12, Dell zdecydował się sięgnąć po sprawdzony sposób łączenia tabletu ze stacją dokującą. Na pierwszym znajdziemy szerokie gniazdo umieszczone na spodzie, które łączy się z gniazdem umieszczonym wewnątrz niewielkiego zagłębienia, w wyznaczonym w stacji dokującej miejscu, w które wkłada się tablet. Kiedy połączymy oba, Windows informuje dźwiękiem o podłączeniu nowego urządzenia, a klawiatura uruchamia podświetlenie, jako potwierdzenie udanego sparowania urządzeń.

O ile łączenie jednego z drugim jest bardzo wygodne — nie wymaga dużej ostrożności podczas wyciągania tabletu ze stacji dokującej, to wyklucza możliwość regulacji kąta odchylenia ekranu. W odróżnieniu od konwencjonalnej konstrukcji MacBooka 12 czy podstawki, którą znajdziemy w hybrydzie Microsoftu, Lenovo czy nawet Krugerze&Matzie Edge 1160/1161, Dell XPS 12 możemy odchylić wyłącznie do jednej pozycji, co utrudnia korzystanie z urządzeniu w wielu różnych sytuacjach.

Na szczęście producent przewidział, jak istotna jest możliwość regulacji kąta odchylenia ekranu, dlatego wśród akcesoriów dodatkowych znajdziemy klawiaturę XPS 12 Premier Keyboard i etui Dell Premier Magnetic Folio — oba pozwalają Dellowi przybrać formę i funkcjonalność hybrydy Microsoft Surface Pro 4 czy Lenovo ideapada MIIX 700. Otrzymujemy bowiem płaską klawiaturę oraz podstawkę przypinaną za pomocą etui.

Sama obudowa Della XPS 12 wydaje się bardzo trwała. Tablet nie wygina się, a dodatkowo od frontu została wzmocniony szkłem Gorilla Glass NBT. Jakość wykonania stoi na wysokim poziomie, aczkolwiek są elementy, które dziwią, jak np. gumowa zaślepka ukrywająca slot na kartę pamięci. Wygina się w środkowej części, przez co odstaje od obudowy, a przy tym wydaje się być mało solidna. Prędzej czy później oderwie się — tak zakładam.

Jeśli chodzi o możliwość rozbudowy sprzętu, to Dell udostępnia instrukcję otwarcia tabletu, ale jest to proces tak trudny, że raczej z punktu przeciętnego użytkownika niemożliwy do wykonania. Sprzęt nie posiada aktywnego układu chłodzenia, więc teoretycznie nie ma potrzeby zaglądać do jego wnętrza — nie musimy go czyścić, a możliwości rozbudowy, z uwagi na smukły design, i tak będzie bardzo mocno ograniczona.

Porty, sterowanie, głośniki

Na tle hybrydowych konkurentów, Dell XPS 12 posiada skąpe wyposażenie dodatkowe. Zamiast standardowego zestawu z portami USB, znajdziemy tutaj dwa złącza Thunderbolt 3 — zastępują one wyjście wideo, port USB oraz złącze do ładowania. Nic w tym złego, że Dell sięga po nowocześniejsze porty, które jednocześnie zajmują mniej miejsca, ale są dwie wady takiego rozwiązania. Przede wszystkim trudno nam będzie korzystać z pełni możliwości sprzętu bez sięgnięcia po przejściówki.

Chcąc podłączyć kilka urządzeń peryferyjnych i jednocześnie utrzymać urządzenie na zasilaniu z kabla, trzeba będzie zadbać o stosowny adapter, ale tu pojawia się jeszcze jeden problem. Oba porty leżą bardzo blisko siebie przez co, po przypięciu przejściówki Thunderbolt 3 do USB nie było już miejsca na wpięcie wtyczki do ładowania urządzenia. Albo rybki, albo akwarium. A w tym przypadku: albo urządzenie peryferyjne, albo ładowanie komputera.

Porty Thunderbolt 3 znajdziemy na lewym boku tabletu w dolnej jego części, a pod nimi ulokowano także złącze audio typu combo (wyjściowe audio i wejściowe mikrofonowe). Na tym samym boku, ale w górnej jego części znajduje się guzik do regulacji głośności multimediów oraz wspomniany już slot na kartę microSD, z którym miałem trochę problemów (nie czytał kart).

Na prawym boku znajdziemy guziki zasilania — według mnie jest on trochę za mały i posiada zbyt płytki skok. Na tym boku umieszczono również miejsce do podpięcia linki zabezpieczającej. Na froncie urządzenia, ponad jego ekranem, znajdziemy głośniki stereofoniczne — po jednym umieszczonym na każdym z boków. Ich lokalizacja pozwala na lepsze wrażenia podczas słuchania muzyki i oglądania filmów, ponieważ dźwięk jest kierowany bezpośrednio w stronę użytkownika, a sama jakość należy do zadowalających. Na pochwałę zasługuje także niemałe natężenie dochodzące do 82 dB.

Aparat

Tablet posiada dwa aparaty fotograficzne pozwalające kręcić wideo o rozdzielczości Full HD i prędkości 30 kl./s. W obu przypadkach obraz posiada zadowalającą jakość. Zwłaszcza w przypadku kamerki do rozmów wideo wydaje mi się, że obraz jest znacznie lepszy od tego, który oferuje kamera wbudowana w MacBooku Air, którego używam na co dzień.

Klawiatura, gładzik

Bardzo cenną cechą urządzeń hybrydowych jest łączenie właściwej dla tabletu mobilności z produktywnością, jaką można osiągnąć korzystając z ultrabooka. Na korzyść Della XPS 12 przemawia bardzo wygodna klawiatura z klawiszami o sporym rozmiarze i bardzo dobrym, głębokim skoku. Nie miałem żadnych problemów z przesiadką z klawiatury MacBooka czy nawet desktopowej na tę, w którą wyposaża Dell swojego XPS-a.

Jak łatwo się domyślić, nie znajdziemy tutaj wydzielonego bloku klawiszy numerycznych, ale nie zabrakło rzędu klawiszy funkcyjnych oraz możliwości zablokowania klawisza Fn. Dzięki temu, korzystając wyłącznie z jednego palca, zmienimy ustawienia systemowe — wyregulujemy jasność ekranu, dostaniemy się do panelu sterowania itd. Producent zadbał też o odpowiednio duży lewy klawisz Shift oraz Enter, ale odbyło się to kosztem klawiszy sterujących kursorem. Nie zabrakło natomiast podświetlenia klawiatury, które bardzo się przydaje.

Wbudowany gładzik spełnia swoją funkcję, natomiast użytkownik jest na niego niejako skazany. Przy niewielkiej ilości portów Thunderbolt 3 i braku portu USB, osoba nieposiadająca myszki Bluetooth lub stosownej przejściówki może zapomnieć o wyręczeniu się własną myszką. Na pocieszenie, jednakowoż, mogę szczerze powiedzieć, że gładzik jest bardzo wygodny w użyciu. Jego powierzchnia jest przyjemna w dotyku, czuła na niego i sprawdza się nawet przy korzystaniu z wielogestów. Ponadto nie zapominajmy, że mamy do dyspozycji ekran dotykowy.

Ekran

Wyświetlacz, jaki znajdziemy w Dellu XPS 12 to matryca IPS o niezwykle wysokim kontraście. Właściwie to dwie cechy nie pozwalały mi oderwać oczu od tego modelu — jego fantastyczny ekran oraz bardzo wąskie ramki biegnące dookoła. Nawet rzecz tak prosta jak wybór tapety sprawiało wielką radość dla oczu. Kolory aż kipią i nie trzeba chyba dodawać, że kąty widzenia są wzorowe. Przy korzystaniu z XPS 12 jak z tabletu łatwo dostrzega się zalety technologii, w jakiej wyprodukowano matrycę. Można trzymać urządzenie praktycznie pod dowolnym kątem, a mimo to kolory nie ulegają degradacji.

Ekran XPS-a 12 posiada prawie 100% pokrycie dla palety kolorów sRGB oraz Adobe RGB, co zdecydowanie wynagradza wysoką cenę modelu. Nie miałem też większych zastrzeżeń do fabrycznej kalibracji matrycy, która wydawała mi się lepsza niż po użyciu redakcyjnego kalibratora.

Dotykowy ekran to także większa swoboda korzystania z multimediów — matryca obsługuje do 10 punktów dotyku i jest bardzo czuła. Problem jednak w tym, że zastosowana rozdzielczość 3840 x 2160 (4K) skutecznie utrudnia interakcję z Windowsem przy użyciu dotyku. Niejednokrotnie poruszałem już kwestię miernych funkcji Windowsa w kwestii skalowania treści i Dell XPS 12 tylko tego dowodzi. Przy niektórych programach trudno wycelować w przycisk lub checkbox korzystając z kursora.

Z drugiej jednak strony oglądanie filmów czy praca na dwóch oknach jednocześnie to czynności do których XPS 12 wydaje się wprost stworzony. I nie dajcie się zmylić tutaj ani procesorem z rodziny Core M ani przekątną ekranu. Wiadomo, że rozdzielczość 4K bywa nawet kłopotliwa przy dużych monitorach, o czym przekonałem się testując ładny monitor Acer S277HK, ale wysoka rozdzielczość to cecha jakiej mi brakuje w MacBooku Air i jaką docenią fani wielozadaniowości.

W kwestii mocy podświetlenia, jak widać na powyższym wykresie, Dell XPS 12 przewyższa swoich konkurentów i okazuje się mieć najlepiej doświetloną matrycę — kalibrator wskazał tutaj na wartość maksymalną dochodzącą do 460 cd/m2 przy umiarkowanie dużej nierównomierności nieprzekraczającej 9%. Takie podświetlenie pozwala na większą swobodę korzystania z tabletu na zewnątrz, pod gołym niebem. Rzecz jasna mamy tu do czynienia z refleksyjną powłoką matrycy, więc im mocniejsze podświetlenie, tym lepiej. Jeśli zaś chodzi o jasność minimalną, to mogłaby być ona niższa. 20 cd/m2 to wciąż dużo, ale dla większości użytkowników nie powinno to przyczyniać się do dyskomfortu podczas korzystania z tabletu po zmroku.

Wydajność

We wnętrzu XPS-a 12 kryje się układ Intel Core M szóstej generacji, a dokładnie model Intel Core m5-6Y57 z dwurdzeniowym procesorem o prędkości taktowania 1,1 — 2,8 GHz oraz TDP 4,5W, co eliminuje potrzebę montowania aktywnego układu chłodzenia. Oprócz tego znajduje się tu grafika Intel HD 515 oraz 8 GB pamięci RAM typu DDR3 (m5-6Y57 nie obsługuje pamięci typu DDR4).

Taki zestaw pozwala zachować pełną płynność zainstalowanego w tym modelu systemu Windows 10 Home. Nie miałem żadnych problemów z pracą na wielu programach otwartych w tym samym czasie, a wydajność procesora pozwalała zachować tabletowi płynność działania także podczas nawigowania po „ciężkich” stronach internetowych czy podczas oglądania filmów w usłudze VOD.

Wyposażenie modelu nie jest jednak tak wydajne, jak procesor Intel i5-6300U Skylake, który znalazł się w testowanym przeze mnie wariancie Microsoft Surface Pro 4, toteż Dell XPS 12 nie posłuży jako narzędzie do montowania filmów czy komputer do grania. Tablet dobrze sobie radzi z multimediami — odtwarza filmy i pozwala na swobodną obróbkę nie za wielkich fotografii, ale Intel Core M ma swoje ograniczenia, co widać na wykresie porównania wydajności zmierzonej w PC Mark 8.

Tutaj rozkład sił jest dosyć nietypowy, bo chociaż Intel Core m5-6Y57 jest stosunkowo młodą jednostką, w benchmarku zdobywa on słabsze noty niż starsze pokoleniowo Core M obecne w Lenovo ideapad Helix 2 — model ten posiada najmocniejszy układ z rodziny Broadwell-Y taktowany prędkością 1,2 – 2,9 GHz. Jak można zuważyć, pomimo niewielkich różnić w specyfikacji pomiędzy jednostką zamontowaną w Dell XPS 12 a Lenovo MIIX 700 (m5-6Y57 kontra m5-6Y54), to Lenovo zdobywa nieznacznie wyższe noty w poszczególnych testach wydajnościowych.

Podobnie sytuacja kreuje się w przypadku wydajności graficznej, gdzie XPS zdobywa nieznacznie niższe noty niż Lenovo ideapad MIIX 700

W wariancie, który testowałem znalazł się dysk SSD o pojemności 256 GB oparty o złącze M.2. Oznacza to, że nośnik oferuje bardzo wysoką przepustowość, w tym modelu dochodzącą do 245,59 MB/s — znacznie większą niż w Microsoft Surface Pro 4, Lenovo ideapad MIIX 700 czy nawet droższym Lenovo ThinkPad Helix 2.

Pojemność w tym wypadku jest absolutnie wystarczająca, ponieważ pozwoli na zgromadzenie nie tylko najpotrzebniejszych aplikacji, lecz także umożliwi przechowywanie większej ilości plików. W sprzedaży znajdziemy też warianty z mniejszą i większą pamięcią masową. Za model z dyskiem 128 GB zapłacimy około 5300 zł, a z dyskiem 512 GB ok. 7799 zł (warianty różnią się także zamontowanym układem, pojemnością RAM-u i rozdzielczością ekranu).

Jak łatwo przewidzieć, Dell XPS 12 nie jest sprzętem, który radziłby sobie z grami komputerowymi. Bez problemu uruchomi tytuły, które znajdziemy w sklepie Windowsa napisane pod tablety, także te opartych o procesory z rodziny Intel Atom, ale bardziej rozbudowane gry będą stanowić dla niego dość spore wyzwanie. Najpłynniejszej grafiki można oczekiwać po starszych grach pokroju Diablo 3 (niestety testowany przeze mnie egzemplarz miał problemy z jej uruchomieniem). Żadna natomiast nie będzie zadowalająco płynna przy przestawieniu się na natywną rozdzielczość zamontowanego w tym wariancie ekranu — już przy ustawieniach 1366 na 768 pikseli układ graficzny generował grafikę Battlefield 4 z prędkością 2-4 kl./s.

Temperatura pracy

Urządzenie nie ma za to problemu z odpowiednią temperaturą pracy. W kilkugodzinnym teście stabilności pracy, podczas którego obciążone zostały wszystkie podzespoły tabletu, temperatura obudowy nie przekroczyła granicy 39 st. C — taką wartość zarejestrowałem tylko w jednym miejscu. Na większości powierzchni urządzenia temp. nie przekraczała 31-35 st. C.

Urządzenie nie podawało natomiast temp. procesora, ale długie obciążenie układu nie skutkowało throttlingiem, co świadczy o bardzo dobrym odprowadzeniu ciepła nagromadzonego wewnątrz urządzenia, a z perspektywy użytkownika, o stabilnym działaniu i nienaruszonej kultury pracy.

Bateria

Wbudowany akumulator o poj. 30 Wh (ok. 3800 mAh) w praktycznym użyciu pozwala na około 2,5 godz. działania przy umiarkowanym użyciu. Takie czasu udało się zarejestrować w testach PC Marka przy jasności zredukowanej do 120 cd/m2 (25%). Niezależnie od testu — symulującego pracę, zadania kreatywne lub tryb mieszany, czas działania na baterii nie przekraczał 3 godzin użycia.

W tym przypadku Dell XPS 12 radzi sobie najgorzej ze wszystkich modeli urządzeń hybrydowych, które już wcześniej przywołałem. Jak widać, najlepszy jest tu Lenovo ThinkPad Helix 2 — model posiada dwie baterie (drugą zamontowano w stacji dokującej). Znacznie lepiej radzą sobie też Lenovo ideapad MIIX 700 i Microsoft Surface Pro 4, choć warto zauważyć, że żaden z tych modeli nie posiada ekranu o tak wysokiej rozdzielczości, jak XPS 12.

Łączność

W tablecie zamontowano moduł sieci bezprzewodowej Intel Dual Band Wireless-AC 8260 zgodny ze standardem 801.11 b/g/n/ac oraz pracujący w dwóch zakresach — 2.4 i 5 GHz. Nie ma on żadnych problemów z utrzymaniem stabilnego połączenia z siecią bezprzewodową i nie zauważyłem, aby w trakcie ściągania większych paczek danych moduł miał jakiekolwiek problemy z utrzymaniem odpowiedniej przepustowości.

Tablet wypadł naprawdę dobrze w teście badającym czułość wbudowanych anten. Nawet po zmianie kondygnacji względem routera urządzenie nie miało problemu z dostępem do sieci bezprzewodowej. Warto tu zauważyć, że zarówno sieć 2.4, jak i 5 GHz posiadają dość mocny sygnał — zazwyczaj z tą drugą są największe problemy.

Podsumowanie, opinia, ocena

Dell XPS 12 (9250) w wariancie, który testowałem kosztuje naprawdę sporo, ale cena w tym wypadku jest podyktowana rewelacyjną matrycą IPS charakteryzującą się fantastycznym kontrastem, bardzo dobrym podświetleniem oraz szerokim pokryciem dla skali sRGB oraz Adobe RGB. Wysoka rozdzielczość ekranu w tym wypadku jest atutem dodatkowym pozwalającym nacieszyć oko możliwością odtwarzania filmów 4K.

Pociąga to za sobą pewne konsekwencje. Wydajność baterii nie imponuje, bo w przypadku hybrydy tak mobilnej, jak Dell XPS 12, konieczność szukania źródła zasilania po około 3 godzinach zasilania bateryjnego rozczarowuje. Zwłaszcza, że model nie oferuje tak dużej wydajności, jak chociażby oscylująca w tych granicach hybryda od Microsoftu. Model broni się natomiast pojemnym i szybkim dyskiem SSD oraz głośnikami stereo.

Dołączona do zestawu klawiatura jest fantastycznym dodatkiem. Pisanie na niej jest bardzo wygodne, a podświetlenie i czuły gładzik pozwalają z tabletu uczynić narzędzie do pracy. Szkoda tylko, że stacja dokująca nie posiada dodatkowych portów, które wyeliminowałyby konieczność sięgania po przejściówkę. Przydałaby się też możliwość regulowania kąta pochylenia ekranu.